Deportes

El pasado domingo dia 24 de enero se diputó en un marco incomparable ,como son las pistas forestales del monte comunal de BOBORAS la segunda edición de la carrera de canicross del concello de BOBORAS , puntuable para la LIGA GALLEGA  DE CANICROSS. Con  cielo despejado  y con los rayos solares típicos  
del mes de enero , la temperatura de 9 grados , a las doce en punto , la concejala de deportes , dió la salida  a los  diecisiete  equipos participantes, que después de recorrer 900m. tomarían contacto con la tierra , de los caminos forestales y guiados por  las flechas , se adentran en el interior del monte , en donde se encuentran  con grandes charcos de barro y agua , aquí  es  donde los   cuatro patas se lo pasan a lo grande  
al cruzarlos , y por atrás a  los de dos piernas ,les toca rebozarse en el barro que a veces llega mas arriba del tobillo,y así después de bajar y subir  varios tramos ,llegamos a un llano, al final del cual recuperamos ese 
asfalto  que habíamos dejado y por el cual nos dirijimos para alcanzar la meta.LOSGANADORESFUERON :ROBERTO SALVADO con BERTA, en senior, JOSE FERNANDEZ  con LEO , en master y MONICA  TOURIÑO con AREA en femenino.   Dar las gracias al concello de  BOBORAS por  los regalos con que nos obsequiaron así como con  el estupendo cátering, del cual también   puedieron difrutar nuestros perros.  También hay que destacar  la participación de la concejala  de deportes, CONCHITA  que  daba  ejemplo, al correr   con su  perro .  !!HASTA  LA PROXIMA!!   LEO Y ANUBIS.

As semifinais disputaránse o sábado día 30.O primeiro partido xógase a partires das 17:00 horas enfrontará o

Presentación Copa Xunta F.S.

Lobelle Santiago F.S. - Narón F.S. e as 19:00 horas Azkra Lugo - O Parrulo de Ferrol F.S. Disputarán a outra semifinal. A gran final será o domingo 31 dende as 12 da mañá.Para acadar o título final parten como grandes favoritos os dous conxuntos da división de honra Lovelle e Azkar. A organización do evento que corre a cargo do Club Carballiño F.S. agarda que esta edición sexa un éxito no Carballiño que refrende a boa saúde de este deporte en terras do Arenteiro.Salientar que a entrada o recinto será gratuita tanto nas semifinais como na gran final para tod@s os afeizoados.

Unha segunda parte tonta do Arenteiro deixou escapar outros tres puntos de Espiñedo, que está sendo un auténtico chollo para os equipos visitantes, desta foi o Ribadumia quen se impuxo con toda xustiza e foi merecedor incluso dunha victoria máis ampla, se temos en conta as ocasións creadas por unhos e outros no cómputo do partido. Con dúas partes diferenciadas, na primeira un discreto Arenteiro que a tres minutos do descanso lograba situarse por diante no marcador por medio de Nicol. O mesmo xogador tería a oportunidade de ampliar a ventaxa na derradeira xogada do primeiro periodo. Na reanudación, ós cinco minutos chegaría o gol do empate e desde entón o Ribadumia fíxose co partido, cun Arenteiro desaparecido do terreo de xogo e con clamorosos fallos defensivos, sen control e ningún tipo de reacción. Marquitos comezou a facer cámbeos e foi pior o remedio cá enfermidade, o Arenteiro volvíase máis torpe conforme pasaban os minutos e o Ribadumia, en xogadas a balón parado e o contrataque remataba a faena con dous novos goles. Quinta derrota do Arenteiro no que vai de liga en Espiñedo, o dito, un chollo este ano para os equipos visitantes. O próximo que pode aproveitarse da ganga é o Xuventude de Sanxenxo, o vindeiro domingo dia 31, xa que o Arenteiro volve xogar na casa.

Sen excesos, ó práctico e tamén con algo de fortuna, asi se presentou o Arenteiro este sábado en Eiroás, onde calquera resultado que non fose a victoria sería un paso atrás para as aspiracións do equipo carballiñés. Eso sí, para asegurar os tres puntos houbo que esperar ós últimos suspiros do partido para que chegase o 0-2 da tranquilidade definitiva tras unha indecisión por parte da defensa do Covadonga . Antes, no ecuador da segunda parte Martín fixera xa o primeiro gol ó aproveitar un balón que non pudo atallar o meta local. O partido deste sábado tivo dúas partes nitidamente diferenciadas, unha primeira na que o dominio foi bastante alterno e na que o Covadonga pudo adiantarse dúas veces por medio de Iglesias. Tamén o Arenteiro tivo a súa ocasión nos primeiros campases nas botas de Diego soto. Na reanudación, o partido convertíuse nun monólogo do Arenteiro, sobre todo a partir de quedarse o Covadonga con dez trala expulsión dún dos seus dianteiros por protestar ó árbitro. Co 0-1 no marcadar o Arenteiro pudo marcar nun par de ocasións, e nunha delas Martín enviou o balón ó poste, tras esta xogada o carballiñés tivo que abandonar o terreo de xogo, mancado polo porteiro locatario coa súa impetusosa saída. En defintiva, o Arenteiro cumpliu o trámite e sumou os tres puntos ante un rival que non gaña desde o pasado mes de outubro. Unha victoria que sitúa os carballiñeses segundos na clasificación a un punto do líder Choco, e superando nun punto a Porriño e Estradense, os tres perderon nesta xornada, que resultou,pois, redonda para o Arenteiro.

Non saen as contas, cós números da primeira volta non chegan. O Arenteiro cumplíu na súa ultima visita e derradeira xornada da primeira volta do campionato, gañando en Marín 2-3, pero despide a primeira parte do torneo ligueiro con 34 puntos. Outros tantos na segunda volta serían 68, insuficientes. Agora mesmo, o Arenteiro está a 4 puntos do líder Choco e a dous de Estradense e O Porriño, os tres equipos que temos por diante. E só os dous primeiros ascenden á terceira división. Asi que con estos números na segunda volta, as matemáticas non fallan, estariámos fora dos postos de ascenso. A única solución posible é mellorar a estadiística na segunda volta. Dos 57 puntos en xogo, como mínimo habería que sumar 40, seis maís que nesta primeira volta, 74 puntos serían suficientes para asegurar cando menos o segundo posto, sempre e cando os demáis aspirantes sigan nos mesmos números da primeira volta, porque senón incluso cumpriría algún puntiño maís para amarrar o ascenso. A vindeira xornada, primeira da segunda volta en Eiroás e ante o Covadonga comeza a conta atrás.

Por fín unha alegría en Espiñedo, que rexistrou unha boa entrada. Tiveron que pasar tres meses, desde setembro do ano pasado, para que a parroquia carballiñesa volvese ver gañar o Arenteiro, e aconteceu neste primeiro partido do 2010 ante o Gran Peña, ó que os carballiñeses derrotaron con dous goles e nun partido con bó xogo a ráfagas e no que os vigueses tamén tiveron as súas oportunidades. Sen embargo, desta vez quen mellor definíu foi o Arenteiro. Na primeira parte, un balón de ouro de Marcos Castro sobre a frontal da área foi aproveitado por Martín, deixando atrás a defensa e cruzando o balón de forma impecable ante a saída do porteiro visitante. Na reanudación, o segundo gol cos mesmos protagonistas, galopada de Martín atá atá o fondo e centro sobre a área pequena que cabecea Marcos Castro. E aínda tería o Arenteiro algunha ocasión maís para ampliar o resultado nunha xogada persoal de Nicol, o seu tiro saíu rozando a portería. Tras esta victoria, e tendo en conta o resto dos resultados da xornada, o Arenteiro sitúase quinto na clasificación, a catro puntos dos dous postos de ascenso que agora ocupan Estradense e Choco.

Fin de semana para esquecer para os equipos máis representativos do deporte carballiñés, ambos resultaron goleados nos seus respectivos desplazamentos. O Arenteiro colleitou unha incontestable derrota por catro goles a cero na súa visita á parroquia canguesa de Aldán, onde se atopou cun Rápido Bahía moi superior desde o principio ó remate do partido, os cangueses non deron opción a un Arenteiro outra vez incapaz de crear nin xiquera unha ocasión de gol. O recén ascendido Rápido Bahía, dando unha lección de fútbol moderno, borrou do campo ós carballiñeses, que volveron estar apáticos e sen ideas do qué facer no campo. Un caos na defensa e unha parsimonia total no resto do equipo explican unha derrota que só as boas intervencións do porteiro Iván González evitaron que o resutado fora aínda máis escandaloso. O Arenteiro, que xogou a última media hora con dez pola expulsión por doble amarela de Oliveira, volveu amosar a súa pior cara desta tempada, desta vez esqueceuse incluso que non xogaba en Espiñedo.

Tampouco foron ben as cousas para o Carballiño F.S, no seu desplazamento ó lider da categoria. O Parrulo do Ferrol endosou un severo 8-2 ós carballiñeses, un excesivo castigo para o visto na cancha, e truncando así a case inmaculada marcha do equipo de Colmenero nesta competición da primeira A do fútbol sala. Malia esta derrota, o Carballiño F.S. conserva a segunda posición na táboa clasificatoria, a cinco puntos do lider.

Un Arenteiro encoraxinado e cunha aptitude moi distinta a amosada o pasado domingo en Espiñedo, con capacidade e boa disposición, sorprendeu no campo do Lourambal atá o esta noite invicto lider da categoria, o Porriño Industrial, que sufríu asi a primeira derrota da temporada. O partido correspondia o campionato de liga na preferente, e fora aprazado no seu dia debido o elevado número de  baixas por lesión e enfermidade no equipo carballiñés. Tras o patinazo do pasado domingo ante o Nogueira, poucos eran os optimistas neste desprazamento ante o líder e neste partido nocturno no que o Arenteiro demostrou que fora de Espiñedo é un equipo moi distinto. Malia que o Porriiño afrontaba o partido mermado polas baixas de cinco titulares, por lesión e expulsiós, comezou adiantandose no marcador no minuto 41 de partido, tras unha indecisón en defensa entre Michel e Tacón, e asi se chegou o descanso. Na segunda parte o Arenteiro foi quen de remonatar o partido. No minuto 48 Martín lograba o empate a pase de Oliveira, e cando xa se xogaba o tempo de desconto, no m. 94 Tacón lograba o gol da victoria tras executar unha falta directa. Tres puntos de ouro para este sorprendente Arenteiro.

En 94 minutos de partido o Arenteiro foi incapaz de tirar nin tan xiquera  unha vez con perigo entre os tres paos da portería rival, e eso que enfronte tiña ó colista da categoria, o Nogueira de Ramuín, que polo visto no municipal de Espiñedo é un equipo máis propio da primeira rexional que da preferente. Pois este endeble rival foi capaz de tutear ó Arenteiro e, se temos en conta as ocasións que creou nos primeiros vinte minutos de partido, tampouco sería unha inxustiza que se houbese levado os tres puntos, e se non aconteceu asi foi pola candidez dos seus dianteiros e tamén, nun par de ocasións, polas excelentes intervencións do meta local Iván, acaso o único que pode salvarse do grotesto espectáculo que ofreceu este Arenteiro. Sen entrar a valorar que no equipo faltaban por lesión varios titulares, o certo é que sobre o terreo de xogo, os que sairon estiveron completamente perdidos e sen saber qué facer co balón, sen dar sensación de equipo en ningún momento. Na defensa, un coladeiro que non soubo aproveitar o Nogueira; un obtuso centro do campo e adiante un ataque romo ou practicamente inexistente, salvo dúas xogadas personais e ailladas, unha de Oliveira e outra de Martín, na que estivo a punto de soar a flauta. Foi todo o que ofreceu este paupérrimo Arenteiro que nos últimos seis partidos como local suma dous puntos, con catro derrotas e dous empates. E aínda así os máis fieis seguen achegandose a Espiñedo, eso si, unha afección tan decepccionada e fria como a tarde deste domingo 13 de decembro, festividade de Santa Lucía, a protectora da vista, á que deberiámos encomendarnos porque a este Arenteiro parece ser que a vista élle a dun "tuerto" .

Xusto reparto de puntos no campo redondelán de Santa Mariña, nunha tarde de sábado típicamente invernal, con chuvia durante todo o partido e un terreo de xogo en moi deficientes condicións para a práctica do fútbol. Con este panorama, non quedaba outra táctica que xogar ó pelotazo e eso foi o que fixeron unhos e outros que, asi e todo, puderon marcar algún gol. Para o Arenteiro, a mellor oportunidade foi para Martín, sen embargo xa nos últimos suspiros do encontro o meta Iván, nunha extraordinaria intervención, impedíu que Kennedy sentenciase o partido a favor do Choco. No Arenteiro, os mellores volveron ser Diego Soto e Iago, asi como o regreso de Nacho Currás,dando maior solvencia á liña defensiva, que despois de varias xornadas por fin consigue deixar a porteria a cero.